Komende weken gaan wij een tipje van de sluier over de Kunstschouw 2019 oplichten en beginnen bij Wim Jonkman, die exposeert in de grote schuur van Oud Brabers.
Jonkman stelt het kijken naar kunst aan de orde. De kijker moet nadenken over wat hij eigenlijk waarneemt, daarbij keuzes maken en selectief zijn, net als in het dagelijkse kijken.
Dit geldt natuurlijk niet alleen voor zijn werk, maar voor alle kunst die getoond wordt op de Kunstschouw. Jonkman is dus een prima begin van een serie berichten over dit evenement.
In de composities van Wim Jonkman transformeren beeldfragmenten tot bijzondere (toneel)scenes, waarin veel aan de hand is. Silhouetten en figuren doen iets of verschuilen zich in afwachting van het moment dat ze kunnen optreden. Met doorkijkjes, spiegelingen en labyrinten wordt het platte vlak te kijk gezet.
Hij gebruikt in zijn steendrukken een beeldtaal met een ontkenning van of een discussie over de waarneming. Door verbinden en ontleden ontstaat een spanningsveld tussen het herkenbare en het ondefinieerbare