PZC Ali Pankow 19-05-25 Een gigantisch ijsblok in Burgh-Haamstede is een van de blikvangers van de Kunstschouw Hoe lang duurt het voor een massief ijsblok van twee meter hoog is gesmolten? Hoe kun je gedetineerden inspireren tot meer zelfvertrouwen en creativiteit? Het zijn vragen die het Kunstschouw Magazine oproept, dat vooruitblikt op de dertigste editie van deze route langs hedendaagse kunst. De Kunstschouw 2025 wordt gehouden van 14 tot en met 22 juni. Bezoekers kunnen 33 locaties in Westenschouwen en Midden-Schouwen bezoeken, met werk van in totaal 150 kunstenaars. Specifiek thema dit jaar is ‘Expressie’. Dat komt tot uiting in beeldende kunst, maar ook in fysieke, theatrale, verbale en muzikale expressie. . Een gigantisch ijsblok in Burgh-Haamstede „De dertigste Kunstschouw wordt een heel bijzondere editie’’, zegt artistiek leider Berita Valk. Zij benadrukt dat het gelukt is de grenzen weer wat breder te trekken met nieuwe vormen van expressie met street art en hoopt daarmee ook jongeren wat meer te interesseren. Als voorbeelden noemt zij de metershoge wandschildering    (mural) op de voormalige meelfabriek Krijger Molenaars in Renesse van Super A, Collin van der Sluijs en Marcel Thelen. En natuurlijk ’t Smelt, de kunstinstallatie van vader en zoon René en Victor Dissel, die maar gedurende een deel van de Kunstschouw te zien zal zijn langs de dorpsas Burgh-Haamstede. „Ik heb goede hoop dat binnenkort de vergunning komt voor plaatsing op het pleintje voor de ingang naar Slot Haamstede”, zegt Valk. Zij doelt op het gigantische ijsblok dat in – naar verwachting – vijf à acht dagen volledig zal smelten, afhankelijk van de plek in de schaduw. In het ijs is een foto gevangen die langzaam onthuld wordt tijdens het dooien. Primeur „Geweldig dat wij deze installatie in het kader van onze lustrumeditie als primeur hebben en pas later dit jaar ook elders te zien zal zijn. Maar daarnaast biedt deze editie natuurlijk nog zoveel meer bijzondere dingen’’, haast Valk zich te zeggen. Als artistiek leider juicht Valk het toe dat enkele oude locaties nu voor één keer weer zijn aangehaakt, zoals De Drie Wilgen, Molenbosch en Hoeve Batenburg. „Maar er zijn ook bijzondere nieuwe locaties”, zegt Valk en noemt Atelier De Weie in Haamstede en Hofstede Boterhoek in Scharendijke. In het jubileumprogramma zit veel muziek. In het oog springen onder meer een concert in de Ridderzaal van Slot Haamstede van harpiste Dorine van Dijk en dichter Aukje-Tjitske Hovinga en optredens van het Strijkkwartet van het Zeeuws Orkest bij Land aan Zee op de slotdag 22 juni. Naast muziek zijn er ook workshops, demonstraties, poëzie- en toneeloptredens en vertelt Jesse Faber over het maken van kunst met jongeren en gedetineerden in het kader van de door zijn vader (acteur Peter Faber) opgerichte stichting.

------------------------------------------------ PZC Valeska Nastaly 08-05-25 Haas, patrijs en gele kwikstaart mogen even schitteren op de oude meelfabriek van Renesse De makers zitten onder de verfspetters, bij de een is zelfs een pot gele verf over zijn schoen gegaan. „Maar dat geeft hier niet.” Alles wordt namelijk straks gesloopt. Alleen daarom al krijgt Renesse zijn meest iconische kunstwerk ooit: een mural op de oude meelfabriek. In drie dagen tijd piepen een patrijs, een haas en een gele kwikstaart met hun kopjes hoog boven de Hoogenboomlaan uit. Ze kijken uit over de bloeiende gele brem van de Vroongronden in Renesse. Daarom hebben de kunstenaars nog wel gele verf nodig, maar dat zit wel goed met een voorraad dozen met ruim 150 spuitbussen en emmers vol latex. „De brem zagen we pas toen we op de hoogwerker stonden. We freestylen veel, dus dat komt straks terug in het ontwerp”, zegt Stefan Thelen (44). We, dat zijn naast Thelen zijn broer Marcel (46), beiden uit Goes, en Collin van der Sluijs (44) uit Maastricht. Oude schoolvrienden - van destijds Groot Stelle in Goes - en alle drie kunstenaar. Voor het eerst werken ze samen. Ze omarmden gretig de opdracht van de Kunstschouw, een jaarlijkse grote kunstroute op Schouwen-Duiveland. Van 14 tot en met 22 juni voor de dertigste keer. Goese flat Stefan is in Zeeland misschien de bekendste van het trio. Zijn mural van een duif op een Goese flat werd in 2012 door het publiek van omroep AVROTROS verkozen tot beste straatkunstwerk van Nederland, en vorig najaar maakte hij een ontroerende muurschildering over de Watersnoodramp in Goes. Marcel Thelen is weliswaar veelzijdig kunstenaar, maar hij verdient zijn dagelijkse kost vooral als meubelmaker/interieurbouwer. „Wel met een kunstzinnige knipoog”, zegt hij. Collin van der Sluijs werkt net als Stefan Thelen wereldwijd aan streetartprojecten. Hun werkvlak bestaat nu uit de witte damwanden, inclusief ramen en roldeur van de voorste toren van de fabriek en is 16,5 meter hoog en 11,5 meter breed. Ze hebben de beschikking over een hoogwerker en een ladder van vier meter, daardoor is het steeds overleggen wie wat doet. „Het is krap in het bakje van de hoogwerker”, zegt Marcel. Ribbels De ribbels van het damwandprofiel maken het ook nog best lastig. „Met de spuitbus kun je er niet lekker tussenkomen voor de lange lijnen”, zegt Stefan. Maar hij blijft vrolijk, want het is gezellig. Dat het best flink waait en fris is, hebben de kunstenaars ook geen last van. „Dicht bij de wand zit je in een soort vacuüm en het gebouw geeft ook warmte af”, zegt Marcel. Het ontwerp is echt van hun drieën. Het werk van Marcel kenmerkt zich door zijn geometrische gelaagdheid. Zijn vlakken vormen de achtergrond, maar komen ook weer terug in de voorgrond. De natuur is zowel bij Collin als Stefan vaak leidend. Ook bij dit werk. „Omdat dit een meelfabriek was waar graan werd verwerkt, heb ik gekeken welke akkervogels hier veel voorkomen. Zo wist ik niet dat de gele kwikstaart op de grond broedt. Ook vind ik het tof om de patrijs die met uitsterven is bedreigd hier een podium te geven”, zegt Stefan.Hoe ze te werk zijn gegaan, is later via een timelapsevideo in het gebouw terug te zien. En Stefan geeft vrijdag basisschoolleerlingen uit Burgh-Haamstede een workshop over hoe je een kunstwerk voor zo’n groot oppervlak kunt uitrasteren. Woensdagmorgen zijn de gele stukjes tape die de werkvlakken van steeds een vierkante meter aangeven nog zichtbaar. Maar vrijdag, als het kunstwerk klaar is, is alles gekleurd. Zelfs de ramen zijn dichtgespoten. Woningen Als de meelfabriek tegen de vlakte gaat om plaats te maken voor woningen, zouden de damwandplaten in theorie nog gespaard kunnen worden. Maar Stefan heeft er vrede mee als het kunstwerk mee verdwijnt. „Ik ben gewend dat dingen tijdelijk zijn. Het is prima dat het weer gaat.”