Een voorzitter van de Kunstschouw die in Arnhem woont? Als je als kind net als Edzard iedere grote vakantie in het zomerverblijf van je Zierikzeese grootouders in Westenschouwen doorbrengt, in huizen met namen als De Houtsnip en De Bergeend, dan is er een kiem gelegd voor grote betrokkenheid bij de Westhoek. Hij schreef er in 2010 en 2012 twee artikelen over in de Kroniek van het land van de zeemeermin, Schouwen-Duiveland. Het huis De Houtsnip werd, met De Bergeend, verkocht en helaas afgebroken, de gevelsteen van De Houtsnip nam Edzard mee naar zijn Arnhemse woonhuis. Heimwee leidde uiteindelijk naar de bouw van een eigen buitenhuisje in Westenschouwen met natuurlijk de naam De Bergeend. Hij kende nog veel Schouwenaren. En evenveel Schouwenaren kenden hem: als  een aimabel mens, als een prima mediator met een bewonderenswaardige hoeveelheid energie en als iemand met veel zin om veel voor elkaar te krijgen. Dus toen Barbara van Andel-Sanders als voorzitter van het bestuur van de stichting Kunstschouw Westerschouwen aftrad, hoefde men niet lang na te denken. Gelukkig zei Edzard volmondig ‘ja’ op de vraag of hij in het bestuur wilde plaatsnemen. En tja, als Edzard ergens in een bestuur gevraagd wordt, is dat altijd meteen als voorzitter… En dat naast zijn drukke baan als Raadsheer in het Hof in Den Bosch. Marjolijn van den Adel vertelt: ‘Dan kwam hij met tomeloze energie ‘s avonds uit Arnhem of ergens anders vandaan gereden voor de vergadering. Die zou hij beknopt leiden, zei hij dan, tot uiterlijk 10 uur, want hij moest de volgende ochtend weer waar dan ook in het land als rechter presideren. Meestal liep het toch uit, maar dan reed hij vol goede moed in de late avond of vroege nacht nog terug naar Arnhem. Ik herinner me maar van één keer dat hij een opening van de Kunstschouw heeft gemist, op 15 juni 2018 bij het feest van het 25-jarig jubileum, waarvoor Edzard de beroemde balletdanser, choreograaf, decorontwerper en beeldend kunstenaar Toer van Schayk bereid had gevonden hem te openen. Dat was door het overlijden van Dirk Gaasbeek, zijn levenspartner, die de dag erop werd begraven Een enorm ingrijpende gebeurtenis in zijn leven. Dirk had er voor zijn overlijden nog op aangedrongen dat Edzard voor de gezelligheid weer een hond zou nemen en zo kwam de Parson Jack Russel Freddie voortaan mee naar alle vergaderingen.’ De Kunstschouw is een van de vele organisatie op Schouwen waar hij zich druk voor maakte. Samen met Hans Simons, oud-staatssecretaris van Volksgezondheid, en toen voorzitter van de Stichting Renesse, had hij het plan om, in een samenwerkingsverband van de Kunstschouw, de stichting Renesse en de gemeente Schouwen-Duiveland, van Schouwen-Duiveland een openbaar-kunstbezit-eiland te maken. De aanschaf van de prachtige draperiebank van Iris le Rütte bij de kerk van Noordwelle was een eerste stap in de beoogde richting. Edzard wilde daarbij Schouwen-Duiveland ‘ruim’ bezien: niet zomaar gelegen tussen Goeree Overflakkee en Noord-Beveland, maar tussen Londen en Bonn, de Randstad en Vlaanderen! Helaas maakte het overlijden van Simons dat dit plan op de plank bleef liggen. Edzard heeft goede hoop dat de volgende generatie dit idee weer  tevoorschijn haalt. Inmiddels heeft Edzard een nieuw plan opgezet: de Dirk Gaasbeek Stichting (zie de website  www.dirkgaasbeek.nl) die het brengen van muziek naar mensen met dementie wil ondersteunen.