De jury voor de toekenning van de Kunstschouw Award 2017: Ans Rijnders, docent Chrystl Rijkeboer, beeldend kunstenaar Imke Elstak, consulent cultuureducatie De Kunstschouw Award is een aanmoedigingsprijs en wordt ieder jaar toegekend aan een jonge kunstenaar. De prijs bestaat uit een bronzen beeld Op naar de top van Marian van Puyvelde en een geldbedrag, ter beschikking gesteld door de Stichting Renesse.   Na een inspirerende dag van wikken en wegen rond de beoordeling van het werk van acht jonge kunstenaars onder de leeftijd van 40 jaar, kondigt de jury met groot genoegen drie nominaties aan, hieronder in willekeurige volgorde: Michiel Wirtz www.michielwirtz.com Exposeert in Schuur De Wilde, Brijdorpe Ralf Kokke www.ralfkokke.com Exposeert bij Au-3 Plan Tureluur, Kerkwerve Elleke Hageman www.ellekehageman.com Exposeert in Hoeve Ruimzicht, Renesse De overwegingen van de jury: Elleke Hageman blijkt een kunstenaar volop in ontwikkeling te zijn. Zij weet haar ideeën goed te verwoorden, wat een extra dimensie geeft aan haar werk. Hageman is nog in onderzoek om haar werk verder te kunnen ontwikkelen. Dat geldt niet alleen voor het stap voor stap proefondervindelijk ervaren wat verandering van materiaal, techniek en ruimtelijkheid doet maar ook voor haar historische funderingen, bijvoorbeeld rond het blauw in het kristal en de vergelijking met het oude lapis lazuli. Het werk is fijnzinnig en ambachtelijk goed, met een mooie combinatie aan materialen én kleuren. De jury heeft bewondering voor de techniek en de bewegelijkheid van de beeldvorming. Maar met name ook voor haar onderzoek naar hoe vormen zich tot elkaar en in de ruimte verhouden, zowel 2- als 3 dimensionaal. Haar nieuwe ideeën en onderzoekingen maken nieuwsgierig naar meer. De potenties van het werk zijn groot. De verwachting van de jury is dat zij het nog ver gaat brengen. Een advies? Aandacht voor het gezichtspunt van de toeschouwer – laag geplaatst werk en onderlinge afstanden – en de presentatie van haar verhaal dat veel toevoegt aan haar kunst. Michiel Wirtz wilde bioloog worden en dat verklaart zijn voorkeur voor biologische onderwerpen maar ook zijn nauwkeurige uitwerkingen, te zien in de tekeningen in zijn map. Het kan tevens zijn kijkgedrag verklaren, zijn voorkeur om te beschouwen. Want de tekeningen beslaan slechts een deel van Wirtz’ oeuvre en een deel van zijn beschouwingen. Bij ander werk kan een onbehaaglijk gevoel de kijker bekruipen bij een kijkje over de schutting van de buren. Bij zijn werk met menselijke figuren constateert de jury met waardering dat zijn doeken voyeuristische emoties oproepen. Wirtz’ werk maakt nieuwsgierig naar achtergronden en ook naar de maker zelf. Hij wil veel kanten van zijn eigen kunnen laten zien met als resultaat heel verschillende stijlen in zijn werk. Maar de doeken met menselijke figuren blijken het treffendst, raken iets ongemakkelijks en zijn daardoor zeer verhalend. Geheimzinnige verhalen die door de ‘gluurder’ als buitenstaander zelf ingevuld moeten worden. Geen hoogdravende geheimzinnigheid  echter, maar situaties uit de alledaagse wereld die een zekere spanning oproepen, op een speciale, heel eigen wijze weergegeven. Het past ook wel in onze tijd met het veelgehoorde actuele advies om je buren beter te leren kennen. Kijk eens over de schutting… Een ‘toffe’ stijl, vindt de jury en hoewel Wirtz realistisch perfect kan tekenen, hoopt zij op nog meer ‘voyeuristisch’ avontuur bij hem. Nog meer advies: houd de eigen stijl, ga door met de bijzondere perspectieven en werk dat uit. Maar let op de presentatie, in het bijzonder op de overeenkomsten in maatvoering en vormgeving, die horen bij een serie. Ralf Kokke De jury is onder de indruk van het schijnbare gemak in het werk van Ralf Kokke. Schijnbaar, want hoewel het een gemak voor de kijker suggereert, noodt het ook uit tot een verder onderzoek. Alles lijkt zomaar te ontstaan. Maar het is het gemak van het in vrijheid kunnen hanteren van techniek en materiaal. Daarin valt veel te ontdekken. Want dat houdt tevens een complexiteit in die verborgen zit in de volledige beheersing van zijn professie. Hij speelt met techniek, penseelvoering, compositie en met perspectieven in de herhaling van patronen. Kokke kan in het ontstaansproces veel loslaten en dat geeft hem de vrijheid van geest die uit zijn werk spat en die transparantie geeft, in zijn gelaagde kleurgebruik maar ook in het plezier dat in zijn werk duidelijk is en er beweging en vaart aan geeft. Hij lijkt zichzelf in zijn werk mee te nemen en zijn humor heeft een duidelijke plek. Dat maakt blij! Het werk is af en de presentatie is ook af. Dus klopt het totaalbeeld. Hoewel het werk klein van formaat is, oogt het groots! En toch een roep, meer dan een advies: zoek de uitdaging naar groter, met dezelfde durf en hetzelfde uitgangspunt. De kijker verlangt daarnaar en hoopt op deze nieuwe uitdaging. Ralf Kokke lijkt er meer dan klaar voor!